Coraz popularniejszą usługą związaną ze sprzedażą internetową staje się tak zwany dropshipping. Na czym polega i jak wyglądają kwestie związane z jego opodatkowaniem tłumaczy ekspert, Maciej Kowalski, radca prawny z Kancelarii Radców Prawnych Kowalski, Popławski i Wspólnicy w Legnicy.

Czym właściwie jest dropshipping?

Dropshipping to sposób sprzedaży internetowej, polegający na przeniesieniu na dostawcę procedur związanych z wysyłką towaru do odbiorcy. Rolą sprzedawcy jest w takim przypadku zebranie zamówień i przekazanie ich do dostawcy, który z kolei przyjmuje na siebie wysyłkę zamówionego towaru do odbiorcy. Oznacza to, że dostawca w takim przypadku działa w imieniu pierwotnego sprzedawcy – podmiotu, który przyjął zamówienie.

Kto musi zapłacić cło i VAT?

Punktem wyjścia do ustalenia zasad rozliczeń zobowiązań podatkowych przy dropshippingu będą postanowienia umowy wiążącej sprzedawcę z dostawcą. W przypadku, gdy sprzedawca nie importuje towaru a jedynie pośredniczy w zawieraniu transakcji (czyli pozyskuje klientów), z podatkowego punktu widzenia będziemy mieli do czynienia z typowym pośrednictwem (jeżeli oczywiście klient będzie miał wiedzę, że nie kupuje towaru od sprzedawcy). W tej sytuacji podstawą opodatkowania będzie kwota różnicy pomiędzy sumą zapłaconą dla dostawcy a tą otrzymaną przez klienta (prowizja).

W zakresie podatku od towarów i usług – czyli VAT-u, sama usługa związana ze sprzedażą realizowana jest na terytorium państwa trzeciego i w związku z tym nie podlega VAT na terytorium Polski.

W zakresie opłat celnych, z uwagi na to, że bezpośrednim odbiorcą towaru wysyłanego z państwa trzeciego jest konsument, to na nim będą ciążyły obowiązki celne, a w szczególności obowiązek zapłaty cła i VAT-u (poza wyjątkami zwolnienia od takich opłat, o których mowa w art. 51 ustawy o podatku od towarów i usług). Także na kliencie spoczywa odpowiedzialność za dopełnienie formalności związanych z odprawą celną towaru.

Znaczy to ni mniej ni więcej, że przychodem podatnika-pośrednika będą wpłaty od ostatecznych klientów za zakupiony przez nich towar.

Podstawę do przyjęcia towarów handlowych lub innych wydatków w dokumentacji podatkowej  stanowią faktura VAT, rachunek, umowa sprzedaży lub inny dowód wymieniony w rozporządzeniu Ministra Finansów z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W związku z usługą dropshippingu pojawiają trudności związane z dokumentacją transakcji handlowych, a podstawowym dokumentem, którym dysponuje podatnik jest przelew bankowy dot. zapłaty za towar. Nie stanowi on jednak dokumentu, który może być ujęty jako podstawa rozliczenia, bowiem nie spełnia on wymogów dotyczących dokumentów księgowych zawartych we wspomnianym rozporządzeniu. Następstwem tego może być objęcie całości wpłat uzyskanych od klientów podatkiem dochodowym i konieczność jego zapłaty